ENTREVISTAS REALIZADAS POR DIFERENTES MEDIOS SOCIOCULTURAIS E PERIODÍSTICOS A VECIÑOS DE CABO DE CRUZ

O COMETIDO DESTE BLOG É O DE RECOPILAR ENTREVISTAS A XENTE CERCANA A CABO DE CRUZ. A MAIORÍA SON FEITAS POLA VOZ DE BARBANZA, E UNHAS CUANTAS DO DIARIO DIXITAL "CERTO.ES", ASÍ QUE SIMPLEMENTE SON LIGAZÓNS A ALGÚNHAS DESAS REPORTAXES. OUTRAS DAS QUE CARECEN DE LINK EN INTERNET, SERÁN POSTAS DIRECTAMENTE COMO NOVAS ENTRADAS.

SI ATOPAS ALGUNHA OUTRA QUE NON ESTÉ NESTE LISTADO, NON DUBIDES EN NOTIFICALO, DANOS UN TOQUE PARA ENGADILA.

mércores, setembro 14, 2011

TUCHO ABALO OTERO - ESCULTOR

LA VOZ DE GALICIA 14/09/11






«Os que cortan unha árbore deberían plantar dez ou cen»
O artista boirense está desenvolvendo dúas técnicas novas nas que emprega cristal e lixo nas súas figuras

O municipio de Boiro é como unha galería de arte na que se expoñen, permanentemente, as obras de Tucho Abalo. Tanto na rúa como nos establecementos hostaleiros pódese observar e gozar das súas esculturas. Ademais de utilizar métodos tradicionais nos seus traballos, o artista está a desenvolver dúas técnicas innovadoras: a vedroresina e o lixarte. Por outra banda, é membro da Banda das Crechas e do grupo The Lakazans e, tamén, lle gusta pintar «para min e para os meus familiares. Non o expoño publicamente».

-¿Como comezou a traballar no mundo da escultura?
-Meu pai é ebanista e sempre lle axudaba no taller. Cos anos comentáronme que na escola de arte e superior de deseño Mestre Mateo de Compostela impartían un ciclo sobre escultura e apunteime. Ao rematar o curso montei a exposición máis grande dun só autor que fixo un alumno na escola. Tamén, vivín dous anos en Italia onde impartía un curso alternativo nunha universidade.

-¿Dedícase exclusivamente a isto?
-Intento vivir disto e integrarme no mundo do arte aquí, en Galicia, facendo obras para particulares ou para o concello. O máis difícil foron os catro primeiros anos cando decides emprender unha actividade económica e tes que asentala. Ademais, o compatibilizo cun curso de escultura que dou no Centro Social Aturuxo

-¿Considera que a súa profesión é complicada?
-A min gústame, non sei se é difícil ou non. Non me imaxino facendo outra cousa. Cando non teña traballo aquí fago as maletas e marcho, xa estiven dous anos impartindo un curso en Italia. O que quero é deixar o maior número de obras posibles para que na miña ausencia traballen por min.

-¿En que consisten as dúas técnicas que está desenvolvendo?
-Na vedrorresina traballo con cristais, e no lixarte, con lixo. O que se busca é transformar estes materiais en expresión e que semelle ser pedra. A finalidade é construír escultura para facer evidente o evitable. O evidente é o lixo que nos rodea, o legado que estamos deixando aos que veñen detrás

-¿Que transmite a súa arte?
-Eu pretendo mostrar o que nos pasa, denunciar o que é evidente pero non salta á voz de todos. Fago críticas da fame inxusta, da opresión sobre a música tradicional, o Estado, o consumismo en exceso, o vicio e a relixión. Un pouco de todo, pero tamén fago homenaxes a figuras representativas. A muller está presente como unha liña que se profundiza no infinito. Ser é transmitir. Todo ser transmite neste planeta. O arte é vida

-¿A quen van dirixidas as súas esculturas?
-Eu pretendo que chegue ao maior número de persoas posibles sen que os cartos sexa o inconveniente. Se me dan un presuposto eu fágolle unha obra. Gustaríame que a xente regalase esculturas como quen regala libros, un perfume ou un ramo de flores. Estaríanse levando algo único.

-¿Cara onde evolucionan os seus traballos?
-Fundamentalmente derivan en transformar o lixo en expresión. Eu o que non penso é en cortar un carballo para facer unha escultura de madeira. Os que cortan unha árbore deberían plantar dez ou cen para compensar, e os que traballan sobre pedra téñeno un pouco máis complicado.

-¿Que sente cando ve a alguén observando algunha das súas esculturas?
-Sinto curiosidade polo que están pensando e observo os xestos e posturas que adoptan. Gústame interactuar coa xente e que me digan o que lles gusta, pero sobre todo o que non. Saber o que non toleran dos meus traballos e o que satisfai ao público, os seus puntos de vista pódenche ensinar distintas cousas que un mesmo non é capaz de ver.

-¿Como se prevé o futuro?
-Teño unha escultura colectiva pendente que nos encargaron para Sigüeiro e algún traballo individual para a nosa terra. Ademais pretendo presentarlle aos diferentes concellos de Galicia os borralleiros que fixen para varios establecementos de Boiro que forman parte do mobiliario urbano e, deste xeito, implantalos noutros lugares.
Tucho abalo otero Escultor

martes, febreiro 01, 2011

C & C MAGAZINE ENTREVISTA A AMPARO

A lo largo de los últimos años, nos hemos encontrado muchas veces con Amparo Fernández en eventos y ferias en todo el mundo, siempre al día de la profesión y siempre dinámica e imaginativa. A menudo le preguntábamos para cuándo una colección fotográfica y este año no nos ha decepcionado: Pastel Glam es su primera propuesta propia, creada desde su salón en A Coruña y repleta de imágenes dulces, vanguardistas, donde la peluquería se torna una presencia armoniosa, vital e imprescindible.




Esta es tu primera incursión en el mundo de las colecciones fotográficas, ¿por qué te planteaste plasmar tu trabajo en imágenes?
En realidad llevamos ya muchos años plasmando imágenes con diseñadores de moda, así como también en cine, aunque no las habíamos presentado al circuito profesional. También hemos colaborado y compartido colecciones con verdaderos referentes dentro del ámbito de la peluquería española. Pero digamos que este año es especial e incluso diría que histórico, por la creación del Club Fígaro y nuestra participación en el certamen fotográfico con esta colección, Pastel Glam. Así que tocaba arrimar el hombro. Y al respecto voy a decir algo muy personal, mi hija Adriana no paraba de decirme “Mami, quiero que tú también salgas en estas revistas”. (Risas) En consecuencia, diría que han sido un cúmulo de cosas las que en verdad me han motivado a preparar con toda la ilusión esta colección.




¿Qué quisiste transmitir con esta colección?
Sobretodo naturalidad y elegancia.
Que en esos momentos especiales... los recogidos sean las verdaderas estrella del look. Entiendo que fusionando texturas, colores y formas se pueden conseguir los looks más favorecedores. La verdad es que reconforta mucho que profesionales en la materia reconozcan y valoren en su justa medida el trabajo que has hecho. Pero sin duda alguna, es más reconfortante si cabe que tus clientes del día a día se sientan orgullosos y a la vez que miren una y otra vez las colecciones que aparecen en nuestros catálogos. Siendo así, la transmisión es total. Y la satisfacción personal y profesional, plena.




Pastel Glam se compone de imágenes delicadas, limpias, donde las texturas tienen un papel muy importante... ¿Cómo definirías los estilos que aparecen en la colección?
La verdad es que hemos creado una colección con estilos diferentes é incluso distantes entre sí, fusionados a través de una textura, un color y un maquillaje de plena actualidad. Los estilos están claramente influenciados por las obras modernistas de Gaudí, que son todo un referente en la expresión. En referencia a cada una de las obras expuestas en la colección, podría decir que Lady Moka representa un estilo claramente tendente al romanticismo, Chantelle, por su parte, diría que encaja en un estilo neo punk. Praliné representa una evidente tendencia futurista, y por último con Chocolat me atrevería a decir que representa a la mujer audaz, comprometida con los tiempos actuales y en definitiva, con personalidad, inspirada en la mismísima Princesa Leia de Star Wars.
Tanto el maquillaje como la fotografía son áreas que se observan muy cuidadas, ¿Cómo se desarrolló la preparación de la colección junto al resto del equipo?
Resulta obvio decir que todo el planteamiento se efectúa con bastante tiempo de antelación, entre cuatro y seis meses. En primer lugar queda muy definido todo el trabajo a realizar por cada uno de los componentes y profesionales del equipo: peluquería, maquillaje, modelos y fotografía. En realidad hace falta ese tiempo para alcanzar una buena coordinación y que el día clave salga todo perfecto. Comenzamos a las 8 de la mañana a preparar a las modelos y a las 12 el equipo de fotografía empezó a montar el estudio en el propio salón. Después de una distendida pausa para comer, y con las modelos ya preparadas, a las 15’30 dio comienzo la sesión fotográfica propiamente dicha… sin prisas pero sin pausa. Es increíble el número de fotografías que llegamos
a hacer para luego elegir sólo cuatro. Y esa es una tarea ardua en la que el tiempo, para mí, ya no cuenta.

Eres una profesional muy inquieta, a quien a menudo encontramos en eventos internacionales, cursos y shows, ¿cuáles son tus planes profesionales para el futuro más cercano?
En primer lugar tengo muy presente el hecho de preparar una colección de corte y color para la próxima temporada. Asimismo, tengo en mente la idea de ampliar horizontes profesionales, como por ejemplo adentrarme e instaurarme en el mundo de los cursos y shows, y eso va en paralelo al interés demostrado por varias firmas profesionales que así me lo han propuesto. Pero sin duda alguna, todos estos proyectos los considero como una forma de potenciar y actualizar permanentemente las ideas más vanguardistas para poder luego desarrollarlas en mi salón, que por sí mismo e inequívocamente representa la base existencial de mi empresa y mi profesión. ♦