ENTREVISTAS REALIZADAS POR DIFERENTES MEDIOS SOCIOCULTURAIS E PERIODÍSTICOS A VECIÑOS DE CABO DE CRUZ

O COMETIDO DESTE BLOG É O DE RECOPILAR ENTREVISTAS A XENTE CERCANA A CABO DE CRUZ. A MAIORÍA SON FEITAS POLA VOZ DE BARBANZA, E UNHAS CUANTAS DO DIARIO DIXITAL "CERTO.ES", ASÍ QUE SIMPLEMENTE SON LIGAZÓNS A ALGÚNHAS DESAS REPORTAXES. OUTRAS DAS QUE CARECEN DE LINK EN INTERNET, SERÁN POSTAS DIRECTAMENTE COMO NOVAS ENTRADAS.

SI ATOPAS ALGUNHA OUTRA QUE NON ESTÉ NESTE LISTADO, NON DUBIDES EN NOTIFICALO, DANOS UN TOQUE PARA ENGADILA.

martes, decembro 02, 2014

PABLO CHOUZA, FOTÓGRAFO FREELANCE Y REALIZADOR AUDIOVISUAL

BARBANZA
«Interesábame transmitir o lado humano do destino»
Por encargo da mancomunidade, recompilou as testemuñas de catorce veciños de Arousa norte vinculados ao mar
M. X. BLANCO
ribeira / la voz  02 de diciembre de 2014
O traballo audiovisual realizado por Chouza ten a ría de Arousa como fío condutor. MARCOS CREO

Hai un par de semanas, Arousa Norte presentaba en Santiago Alma de mar, un vídeo que a través de catorce testemuñas de xente relacionada co mar tenta amosar os encantos de Barbanza para atraer turistas. O autor deste traballo audiovisual é o boirense Pablo Chouza.
-¿Como xorde a elaboración deste vídeo?
-Arousa Norte convocou un concurso público para realizar un traballo que difundira o patrimonio pesqueiro da comarca. Eu, como era un proxecto enfocado a Internet, decidín facer pequenas pezas, porque creo que son máis idóneas para a difusión a través da Rede.
-¿Como seleccionou aos 14 protagonistas de Alma de mar?
-Foi un traballo en común coa xente da mancomunidade. Buscabamos diversidade de persoas, tanto de sexo como de idade, pero tamén de localización xeográfica, de profesión e de rango social. De aí que apareza un deseñador como é Juancho Ares e unha bateeira como Dolores Gómez.
-¿Houbo algo que lle chamara especialmente a atención durante o contacto que mantivo con estas persoas?
-Se tivera que destacar unha historia, elixiría a de Félix, un mariñeiro de Cabo de Cruz que me falou de dous naufraxios que sufriu coa súa pequena embarcación. Impactoume, porque iso pasou ao lado da miña casa e eu non tiña nin idea.
-¿Que tenta transmitir con este traballo?
-A humanidade do mar en todos os seus aspectos, desde a cultura ao traballo, pasando pola relación que existe entre a ría e a xente que vivimos en Arousa norte. O que nos interesaba reflectir no vídeo eran os detalles de cada persoa na súa vida diaria.
-¿Considera que esta é unha boa forma de promocionar a comarca?
-Creo que o tema da publicidade e da promoción dos destinos turísticos está tan revolto que, ao final, o que nos interesa é a xente, que haxa un bo trato, que as persoas sexan especiais. Interesábame transmitir o lado humano do destino.
-¿Como valora o traballo que está a levar a cabo a mancomunidade?
-Desde o meu punto de vista, sen coñecer as estatísticas de visitantes, que é o que realmente importa nunha empresa, penso que a mancomunidade ten iniciativas brutais. O persoal está sempre buscando a forma de renovarse, de non quedar estancados. Todo o mundo sabe que en Barbanza se pode comer marisco e ir en barco, pero as rutas literarias e as sensitivas son as que lle poden dar renome ao destino a nivel nacional e internacional.
-¿Cal é o destino do vídeo Alma de mar?
-A serie de vídeos que compoñen Alma de mar fíxose en distintos formatos, desde copias de deuvedé que se van distribuír a través das oficinas de turismo ata a difusión a través da páxina web e do Facebook da mancomunidade. A miña intención é seguir difundíndoo, como mínimo, un ano, para tratar de conseguir visitas. Tamén teño en mente tratar de situalo en algún festival de publicidade.
pablo chouza autor do vídeo «alma de mar»

luns, novembro 10, 2014

MARIO VIDAL - PRESIDENTE DO CLUB DE REMO

BARBANZA DEPORTES
«Lo que nos hicieron vivir los aficionados fue espectacular»
El dirigente de la entidad deportiva crucense califica de impresionante la temporada que finalizó hace unas semanas
M. DIESTE/ J. M. JAMARDO
ribeira / la voz  27 de octubre de 2014

Mario Vidal Gómez (Cabo de Cruz 1980) se hizo cargo del club de remo de la localidad a finales del 2008, aunque antes fue un remero más en las categorías inferiores y en la trainera sénior. Reconoce que este año hicieron una temporada impresionante pero de lo que más orgulloso está es de la gran cantera que tienen, pues son decenas de chavales los que entrenan a diario y componen los equipos de las diferentes categorías. Además, es el único equipo gallego que tuvo tres embarcaciones compitiendo.
-¿Fue la mejor temporada de la historia del club esta que acaba de finalizar?
-Se puede decir que sí por resultados, pues conseguimos el cuarto puesto en la Liga ACT, fuimos campeones de Galicia y conseguimos la Bandeira Deputación, la séptima consecutiva. También nos hicimos, por primera vez, con el título de campeones de España de bateles y conseguimos varias medallas a nivel nacional y gallego. Fue una temporada histórica.
-¿Cómo terminaron los remeros la liga en la ACT?
-Creo que con ganas de más. Me sorprendió sobre todo el estado psicológico en septiembre, porque pensábamos que la temporada se iba a hacer muy larga. Entre la buena gestión del entrenador, Gustavo Vázquez, y el excelente trabajo en invierno del equipo las sensaciones fueron muy buenas.
-¿Qué se siente al ser el único club de la comunidad autónoma que sacó tres tripulaciones?
-Creo que es un gran éxito. Fue el primer año del equipo femenino y el segundo del filial. Nos gustaría que se consolidaran estas dos tripulaciones en las próximas temporadas.
-¿Cree que estos éxitos serán beneficiosos para aumentar las categorías inferiores?
-Los últimos años están siendo muy buenos para la base. Los resultados del equipo sénior siempre pueden atraer a más chavales en verano a interesarse por este deporte.
-La ACT es muy bonita, pero muy sacrificada, ¿no?
-Es muy dura sobre todo para los remeros gallegos y en especial por los desplazamientos porque aquí dejamos familia, trabajo y amigos. En el aspecto deportivo sabíamos que los chavales iban a sacar lo mejor de ellos para llegar al objetivo que nos marcamos al principio de la temporada, y que era salvar la categoría.
-¿Qué nota le daría a la afición?
-Matrícula de honor. Lo que nos hicieron vivir los aficionados fue espectacular. Gracias a ellos pasamos esta experiencia de otra manera. Nos hicieron disfrutar más. Tenemos que darle las gracias por todo lo que se movilizaron antes, en la regatas y después de ellas. Sería importante que este apoyo continuara y esto hace que el remero se sienta más valorado, como se merece.
-¿Hubo una pequeña decepción en la regata de la Concha?
-Decepción no. Son exigentes y en cada regata los remeros dan lo mejor de ellos mismos. Creíamos que podíamos pelear por el quinto puesto pero la prueba es muy dura porque todos los equipos quieren hacerlo lo mejor posible.
-¿Cuando comienza la pretemporada para el club?
-Bueno eso dependerá del entrenador, que es quien marca la pretemporada. Hay que tener en cuenta que hace solo unas semanas que terminó la liga y necesitan cargar las pilas de nuevo.
-¿Para usted el ciclismo y el remo son los deportes más duros?
De alto rendimiento sí. Hay muchos deportes duros pero el remo y el ciclismo tienen momentos de muchísima exigencia y en los que hay que pelear contra el rival, pero también contra el medio, el mar o la montaña, por ejemplo.
-¿Está contento con el trabajo de sus tripulaciones?
-Mucho. Estamos empezando con dos equipos nuevos de los que nos gustaría que hubiera continuidad y tenemos claro que hay que ir paso a paso tratando siempre de evolucionar y también de pensar en los resultados.
-¿Es difícil cuadrar las cuentas?
La verdad es que sí. Siempre hay que estar buscando fórmulas para sacar adelante la temporada. Cuando compramos el año pasado la trainera nueva recurrimos a los mejilloneros de la localidad. También nos da tranquilidad contar con el patrocinio y el apoyo de Jealsa-Rianxeira y del Concello de Boiro.
mario vidal gómez presidente del club de remo cabo da cruz

venres, outubro 17, 2014

NOLO ROMERO

BARBANZADEPORTES
«La gente nos pide que organicemos más jornadas al año»
El edil reclama a todos los participantes que cumplan las normas de seguridad
J. M. JAMARDO
ribeira / la voz  15 de octubre de 2014  05:00


Romero volverá a estar en la línea de salida el domingo como un vecino más. MÓNICA FERREIRÓS
El Día da Bicicleta de Boiro está marcada en rojo en el calendario de muchos vecinos de la localidad. Y es que tanto grandes como pequeños están deseando salir a la calle y disfrutar de una jornada dando pedaladas por las carreteras en compañía de familiares y amigos. El que también estará en la línea de salida será Manuel Romero Vázquez (Boiro, 1980), concejal de Deportes que lleva varias semanas trabajando duro para que todo esté a punto en el gran día. El edil es un amante del deporte. Juega en el Cabo de Cruz y al fútbol sala en la liga rianxeira. Además es profesor de zumba.

-¿Cómo ve desde dentro el día de la bicicleta?

-Pues la verdad es que muy bien. Esta iniciativa se convirtió en uno de los eventos deportivos más importantes de los que tienen lugar en Boiro a lo largo del año. Desde hace meses, la gente está esperando por esta jornada, pues es una buena ocasión para hacer deporte con la familia o los amigos. Es uno de los actos más importantes y atractivos que tenemos, sin duda.

-¿Se puede decir que es la mejor actividad deportiva del concello?

-Boiro tiene la suerte de disponer de un excelente tejido deportivo, con equipos de primer nivel. Además, en el municipio celebramos campeonatos muy importantes, incluso algunos de carácter nacional. El día de la bicicleta quizás no sea el más importante, pero sí uno de los que más deportistas puede reunir.

-¿Considera que le falta algo a esta jornada?

-Visto el interés de los vecinos creo que nos estamos quedando cortos. Tiene una gran aceptación entre el público. La gente nos pide que organicemos más jornadas al año y lo estamos valorando, aunque es verdad que ante todo lo que prima en esta actividad es la seguridad de los ciclistas, por lo que no es tan fácil. Pero insisto, lo estamos estudiando y no se descarta que pueda haber más celebraciones como esta.

-¿Esto es posible?

-Primero vamos a salir de esta y después ya miraremos. Es complicado porque hay que involucrar a muchos colectivos que nos ayudan y eso es bastante difícil. Insisto, se tiene que organizar con todas las garantías, pues lo que prima es la seguridad y eso es fundamental.

-¿Qué destacaría de la marcha?

-Principalmente el buen ambiente que se vive dentro del pelotón. Es una actividad que se puede compartir con la familia o los amigos y, esto, en otras modalidades no es fácil. Hacer deporte en compañía de los hijos no es posible en todas las disciplinas pero en esta sí, ya que es para todos los púbicos.

-¿Considera que todavía queda margen para aumentar el numero de participantes?

-Creo que se puede mejorar la asistencia de ciclistas y espero que cada año el púbico se vaya involucrando más y que el pelotón crezca a medida que pasan las ediciones.

-¿Qué reto se marcaron para esta edición?

-Pues que acuda el mayor número posible de vecinos. Desde el Concello queremos ponérselo fácil para que se animen y cojan la bicicleta para salir a la calle, reunirse y disfrutar del día.

-¿Hay mucha implicación de los vecinos?

-Los boirenses están muy implicados. Llevan mucho tiempo preguntando qué día se va a celebrar esta fiesta de la bicicleta. Quieren divertirse y pasar una jornada haciendo deporte.

-¿Cuál es su deseo?

-Pues que los ciudadanos se apunten y se animen, pero sobre todo que sigan las normas marcadas por la organización, en especial las relacionadas con la seguridad. También que no se olviden del casco, pues es una pieza obligatoria para poder formar parte del pelotón.

-¿Cuántos participantes esperan en esta edición?

-En un principio queremos que vengan más que el año pasado, que fueron sobre 750, pero me conformo con el mismo número.
manuel romero vázquez concejal de deportes del concello boirense
día da bicicleta de boiro

sábado, agosto 09, 2014

RAQUEL SOUTO - MARISCADORA E NOVA PATRONA MAIOR DA COFRADÍA DE CABO DE CRUZ

Raquel Souto: «Aquí necesitamos paz, ata agora saltábase por todo e era terrible»
«O anterior patrón nin sequera me deu persoalmente as chaves», lamenta
MARÍA HERMIDA
Ribeira / La Voz  09 de agosto de 2014

Raquel Souto, mariscadora a flote, é a primeira patroa maior da confraría de Cabo de Cruz, unha das máis polémicas de Galicia. MARCOS CREO

Hai mans que falan por si soas. As de Raquel Souto, que acaba de tomar posesión como nova patroa maior de Cabo de Cruz (Boiro), son desas. Ten unhas mans duras, curtidas no mar, nas que incluso hai un pequeno vulto que, recoñece ela mesma, xa debería ter mirado. Véndoas, non fai falta que ela dea demasiadas explicacións dos anos que leva agarrando o raño para buscar ameixa nas praias da ría de Arousa. Foi durante bastante tempo a única mariscadora a flote da confraría. E agora converteuse na primeira muller que dirixe o pósito. Se se tratara dunha confraría ao uso, probablemente, repararíamos so nesa cuestión. Pero Cabo de Cruz non é un sitio calquera. Souto, que ten trinta anos e nunca antes estivera na directiva dunha entidade mariñeira, colleu as rendas dun dos pósitos máis convulsos de Galicia, así que a conversa empeza por aí.
-Formaba parte, aínda que non en primeira liña, do sector crítico. As urnas apoiárona e acaba de converterse en patroa maior de Cabo. ¿Como lle vai?
-Pois aínda estou aterrando. O bo é que me atopei con que todo o mundo quere axudarme, colaborar comigo, tanto os mariscadores como o persoal da entidade. Aquí, de momento, somos unha piña, e oxalá que dure. Porque só se estamos unidos, como estivemos no sector crítico, sairemos adiante na confraría. Polo de agora estou moi ilusionada.
-¿Como foi a súa chegada? O anterior e veterano patrón maior, Carmelo Vidal, ¿púxoa ao día de como están as cousas?
-Non, en ningún caso. Nin el nin a súa man dereita, a antiga presidenta das mariscadoras, que eran os que levaban todo aquí, xa que ao resto dos directivos non lles deixaban opinar nin facer, se dirixiron a min en ningún momento. De feito, o anterior patrón nin sequera me entregou persoalmente as chaves.
-É dicir, que está nun despacho que outra persoa ocupou durante anos e anos, rodeada de papeis que descoñece de que son...
-Pois si. Nos días que levo aquí empecei a mirar que é o que hai. Vexo por exemplo caixas de teléfonos pero non os aparatos... E cousas así. Por non falar do monte de papeis que hai e que non sei que son, porque teño que mirar un por un. Teño que empezar de cero con todo, desde adiviñar de que portas son as moreas de chaves que hai a outras cousas máis complicadas.
-¿Neste escaso tempo de mandato -tomou posesión o 26 de xullo- deulle tempo a ver cales son os problemas máis graves?
-Algúns xa os sabíamos de antes, pero agora son máis consciente deles. O furtivismo é un dos maiores problemas ao que temos que enfrontarnos, xa que somos o sitio de Galicia onde hai máis mariscadores ilegais. Pero tamén hai outras cousas. O persoal acumula meses sen cobrar, e iso tamén é moi grave e preocupante. Estamos facendo unha auditoría para intentar ver como están as contas, pero a cousa non parece pintar moi ben.
-Cando vostedes estaban no sector crítico había quen dicía que se algún día alcanzaban o poder mandarían á rúa a persoas como a secretaria ou a bióloga... ¿Pasóuselles pola cabeza?
-Para nada. Esas dúas traballadoras, que son as que hai ademais do vixiante, son imprescindibles. Elas son agora mesmo as que máis saben de como funciona a confraría. Foron elas as que me deron as chaves. De feito, e isto aínda que é unha anécdota foi real, as primeiras chaves que tiven foron as da señora da limpeza, porque o anterior patrón maior non as viñera traer o día que tomei posesión. Así que con iso dígocho todo. Estamos apoiándonos na secretaria e na bióloga porque basta con vir un día aquí para ver o que traballan e porque aínda por riba se lles deben cartos.
-Falaron dun furado económico de 100.000 euros, ¿esa é a cifra económica definitiva?
-Non, aínda nos están auditando as contas. E non sabemos como están ao 100 %. Falamos desa cantidade, pero igual é máis ou menos, ata agora non sabemos.
-Contábame estes días un colega de profesión seu que no marisqueo lle bota vostede bastante máis valor que os homes, que non a para ninguén rastreando a ría. Faralle falta toda a valentía co panorama que ten diante...
-Fará. Aínda que me sinto moi apoiada por toda a directiva e aquí as decisións tomaranse en consenso. Acabouse o ordeno e mando. Aquí necesitamos paz, antes saltábase por todo e era terrible. Así que eu vou tirar de ilusión e apoiarme moito nos directivos e en todos os mariscadores. Estoume sentindo moi apoiada. Pedín voluntarios para ir coller o argazo e foi todo o mundo, é unha pasada.

luns, agosto 04, 2014

GUSTAVO VÁZQUEZ - ENTRENADOR DO CLUB DE REMO CABO DA CRUZ

«Nunca sentimos tanto el afecto de nuestros vecinos coma ahora»
La máxima competición nacional de remo llega el domingo a Boiro y el técnico de los crucenses analiza el momento del club y la temporada

MANUEL DIESTE/J.R.
RIBEIRA / LA VOZ  04 de agosto de 2014

La tripulación de Gustavo Vázquez Torrado (Boiro, 1984) acaba de ganar el campeonato gallego de traineras. Su papel en la Liga ACT, la máxima categoría nacional de remo, está siendo más que bueno, aunque este barbanzano reconoce que aún queda la segunda parte del campeonato, que será muy dura. Por eso, Torrado tiene las ideas claras y sabe que el éxito solo se consigue con el trabajo diario. Quizás por eso, se entiende que casi toda la plantilla actual de Cabo da Cruz, y las que la precedieron, ha salido de su cantera.
-Cabo ha llegado al ecuador de la liga, ¿cómo valora el camino realizado en este regreso a la ACT?
-A día de hoy el balance es positivo, estamos sextos en la liga y ganamos el campeonato gallego por delante de tres grandes equipos. Estamos en un nivel por encima del que esperábamos y ahora lo que tenemos que hacer es intentar mantenerlo y pelear por mejorar esta posición.
-¿Se hace larga la temporada o se lleva bien?
-Competir en la ACT es muy exigente y eso ya lo sabíamos de antemano. La temporada está siendo bonita y la ilusión puede con todo. Ahora tuvimos un fin de semana de descanso que nos vino muy bien para oxigenarnos un poco y seguir preparándonos para lo que resta de liga.
-¿No se fue al campeonato de España para preparar la Bandeira Concello de Boiro?
-No precisamente. El motivo, además del coste que supone para el club, es deportivo. Son muchos viajes y es mucho a lo que renuncian los deportistas para poder competir cada fin de semana fuera de Galicia: familia, trabajo? Lo hablamos entre todos. Es cuestión de anteponer objetivos y ahora mismo estamos en una liga muy exigente, y aún queda el final, que será más duro y hay que llegar en el mejor estado de forma posible.
-¿Está siendo un buen año para la cantera?
-La cantera siempre estuvo presente. La última vez que Cabo estuvo en la ACT la base del equipo también era de la cantera y los resultados fueron muy buenos. En estos últimos años se trabajó de la misma forma, sin perder la cabeza, con paciencia y formando a los chavales. Fruto del trabajo del día a día de estos chicos el resultado llegó antes de lo esperado.
-Los mejores resultados de esta temporada se están dando los sábados, ¿por qué?
-Solo puedo decir que es coincidencia. Tuvimos dos malos resultados y por cuestiones del azar ocurrieron en domingo, paro nada más. Hubo domingos que se hicieron muy buenas regatas, como en Orio.
-¿Con qué se queda, ganar la ACT o la Bandera de la Concha?
-No cabe duda de que el sueño de cualquier remero o entrenador sería ganar la Bandera de la Concha, aunque parece que año a año la liga empieza a cobrar más importancia dentro de los clubes. Pero realmente un sueño cumplido sería ver a un Cabo peleando por ganarles a los grandes tanto en la liga ACT como en la Concha, ver una trainera femenina con las mismas metas y ver un Cabo B consolidado. Otro sueño es entrenar en unas instalaciones acorde con el trabajo que se realiza en el club.
-Este domingo se rema en aguas del puerto de Cabo de Cruz la Bandeira Concello de Boiro, ¿serán profetas en su tierra?
-Esta regata siempre se afronta de una manera especial, nos gustaría hacer un buen papel en casa y esperamos que así sea. Además queremos devolverle a la afición el apoyo que estamos recibiendo desde fuera, ya que nunca sentimos tanto el afecto de nuestros vecinos como ahora. Nunca antes tuvimos a gente esperándonos al llegar de un viaje, y mucho menos cuando partimos para cualquier lugar. Este año ya sucedió varias veces y eso los remeros lo agradecen mucho. Sentimos valorado nuestro esfuerzo y eso es de agradecer.

mércores, xullo 23, 2014

JUANCHO ARMENTAL - SICÓLOGO DEPORTIVO

«Llevamos a las empresas lo aprendido en el deporte»
Después de cinco años, el grupo Arestora se ha convertido en un referente en la gestión de recursos humanos.

ribeira / la voz  23 de julio de 2014

Juancho Armental dejó su trabajo como psicólogo en el Celta para crear su propia empresa. M. ferreirós.

Juancho Armental estudió psicología en la Universidade de Santiago de Compostela, tras esto se especializó en dos campos. Por una parte, en psicología deportiva y, por la otra, en gestión de recursos humanos. Cuando finalizó su etapa como estudiante comenzó a trabajar en el Celta de Vigo, donde se mantuvo hasta hace cinco años, cuando fundó el grupo Arestora.

-¿Qué fue lo que le llevó a dedicarse a la psicología?

-Creo que fue, sobre todo, el interés por mejorar desde el punto de vista del alto rendimiento. Yo no me metí porque quería ser psicólogo, sino porque buscaba mejorar yo como deportista de élite.

-¿Qué tipo de trabajos realizaba

-El objetivo que teníamos era el de optimizar el rendimiento. Trabajamos sobre todo con los entrenadores. Les enseñamos a crear unas condiciones en las que los jugadores rindan mejor.

-¿Cree que cada día son más necesarios los psicólogos deportivos?

-No es que sean cada día más necesarios, es que siempre han sido muy necesarios. Lo que pasaba era que antes no sabían dar una respuesta. Mi profesión tiene un largo pasado pero una corta historia.

-¿Qué afecciones fueron las que más trató?

-Nosotros no solemos actuar con gente que tiene afecciones, estos son casos excepcionales. Las patologías en nuestro ámbito son mínimas. Lo que queremos es formar grupos que trabajen bien.

-¿Cuál es la situación más difícil que ha tenido que tratar?

-Las personas. No es que haya casos más difíciles que otros, si no que es algo que depende mucho de cada uno.

-¿Cómo compagina su actividad como psicólogo deportivo con su labor en Arestora?

-Como psicólogo deportivo ya tengo solo intervenciones puntuales. Tratamos de llevar lo aprendido en el ámbito del deporte a las empresas. El reto que tengo es también saber usar lo que enseñamos día a día a nuestros clientes, en nuestro entorno laboral.

-¿Cómo ha evolucionado la empresa a lo largo de este lustro?

-Empecé yo solo con un móvil y una mesita en mi casa. Trabajaba con una o dos empresas que me dieron la oportunidad. Yo había trabajado durante siete años en el Celta, y ya me pedía colaboración alguna empresa. Estos campos, al final, tienen muchas similitudes.

-Antes realizaba retos deportivos, ¿cuál fue el que más satisfacción le produjo?

-Todos, porque cada reto está adaptado a las condiciones que tenía en cada momento. La gente recuerda cuando crucé la ría nadando desde Sálvora hasta Barraña; pero yo recuerdo con el mismo cariño mi primer reto, cuando recorrí cuatro kilómetros. Es cuestión de adaptarse.

-¿Tiene pensado realizar algún nuevo reto?

-Me gustaría poder hacer el reto compartido de recorrer el litoral gallego a nado. Iría desde Ribadeo hasta A Guarda.

GERARDO OLLERO - PAELLEIRO MAIOR DE LOUREDA

«A maior alegría é ver que a xente non deixa nin un gran de arroz»
LA VOZ - 29 de mayo de 2014

Gerardo Ollero, xunto cos seus pinches, Xocas e Parada, serán os encargados de cociñar a paella xigante de Multivoz por segundo ano. Do anterior, recorda Ollero, o mellor foi ver a fame coa rematan os participantes as rutas. 

-¿Como comezou a facer paellas xigantes? 
-A idea disto saíu no ano 1994, cando viñeron a Boiromostra os grandes cociñeiros. Daquela fíxose unha paella para 5.000 persoas. E dende entón fun collendo experiencia. 
-¿Que se sinte cando se cociña para tanta xente? 
-A maior alegría é ver que a xente non deixa nin un gran de arroz nos pratos. Ademais, aquí a xente, de mollar co pan, deixa todo moi limpo. Iso é o mellor de todo. 


«O segredo é poñerlle empeño e cariño»
LA VOZ - 13 de mayo de 2013 

O responsable de darlle de comer aos participantes en Multivoz ten ás súas costas unha ampla traxectoria na elaboración de paellas para centos de persoas. En Cabo de Cruz saben ben da boa man co arroz de Gerardo Ollero.
-¿Como empezou a preparar paellas para alimentar a un exército?
-A idea disto saíu no ano 94, cando viñeron a Boiromostra os grandes cociñeiros. Daquela fíxose unha paella para 5.000 persoas e a min tocoume estar alí ao pé do canón, e a partir de aí mercamos unha paelleira para cen racións e pouco a pouco a cousa foi medrando.
-¿Cal é o segredo dun bo arroz?
-Poñerlle cariño e empeño, dicir que ten que saír ben e estar pendente de que todo estea no seu punto, de que nada se pase.
-Haberá que ter tamén algo de man para as paellas...
-Nas primeiras que fixemos nas festas do mexillón de Cabo de Cruz estabamos todos preocupados por como sairía, probándoa cada cinco minutos... Pero despois xa foi unha alegría e foi aumentando porque sempre quedabamos sen nada.
-¿Cantas persoas fan falta para darlle de comer a tanta xente?
-¡Moitísimas! Iso si, os que non poden faltar son Francisco Parada e Xocas.