ENTREVISTAS REALIZADAS POR DIFERENTES MEDIOS SOCIOCULTURAIS E PERIODÍSTICOS A VECIÑOS DE CABO DE CRUZ

O COMETIDO DESTE BLOG É O DE RECOPILAR ENTREVISTAS A XENTE CERCANA A CABO DE CRUZ. A MAIORÍA SON FEITAS POLA VOZ DE BARBANZA, E UNHAS CUANTAS DO DIARIO DIXITAL "CERTO.ES", ASÍ QUE SIMPLEMENTE SON LIGAZÓNS A ALGÚNHAS DESAS REPORTAXES. OUTRAS DAS QUE CARECEN DE LINK EN INTERNET, SERÁN POSTAS DIRECTAMENTE COMO NOVAS ENTRADAS.

SI ATOPAS ALGUNHA OUTRA QUE NON ESTÉ NESTE LISTADO, NON DUBIDES EN NOTIFICALO, DANOS UN TOQUE PARA ENGADILA.

mércores, xullo 23, 2014

JUANCHO ARMENTAL - SICÓLOGO DEPORTIVO

«Llevamos a las empresas lo aprendido en el deporte»
Después de cinco años, el grupo Arestora se ha convertido en un referente en la gestión de recursos humanos.

ribeira / la voz  23 de julio de 2014

Juancho Armental dejó su trabajo como psicólogo en el Celta para crear su propia empresa. M. ferreirós.

Juancho Armental estudió psicología en la Universidade de Santiago de Compostela, tras esto se especializó en dos campos. Por una parte, en psicología deportiva y, por la otra, en gestión de recursos humanos. Cuando finalizó su etapa como estudiante comenzó a trabajar en el Celta de Vigo, donde se mantuvo hasta hace cinco años, cuando fundó el grupo Arestora.

-¿Qué fue lo que le llevó a dedicarse a la psicología?

-Creo que fue, sobre todo, el interés por mejorar desde el punto de vista del alto rendimiento. Yo no me metí porque quería ser psicólogo, sino porque buscaba mejorar yo como deportista de élite.

-¿Qué tipo de trabajos realizaba

-El objetivo que teníamos era el de optimizar el rendimiento. Trabajamos sobre todo con los entrenadores. Les enseñamos a crear unas condiciones en las que los jugadores rindan mejor.

-¿Cree que cada día son más necesarios los psicólogos deportivos?

-No es que sean cada día más necesarios, es que siempre han sido muy necesarios. Lo que pasaba era que antes no sabían dar una respuesta. Mi profesión tiene un largo pasado pero una corta historia.

-¿Qué afecciones fueron las que más trató?

-Nosotros no solemos actuar con gente que tiene afecciones, estos son casos excepcionales. Las patologías en nuestro ámbito son mínimas. Lo que queremos es formar grupos que trabajen bien.

-¿Cuál es la situación más difícil que ha tenido que tratar?

-Las personas. No es que haya casos más difíciles que otros, si no que es algo que depende mucho de cada uno.

-¿Cómo compagina su actividad como psicólogo deportivo con su labor en Arestora?

-Como psicólogo deportivo ya tengo solo intervenciones puntuales. Tratamos de llevar lo aprendido en el ámbito del deporte a las empresas. El reto que tengo es también saber usar lo que enseñamos día a día a nuestros clientes, en nuestro entorno laboral.

-¿Cómo ha evolucionado la empresa a lo largo de este lustro?

-Empecé yo solo con un móvil y una mesita en mi casa. Trabajaba con una o dos empresas que me dieron la oportunidad. Yo había trabajado durante siete años en el Celta, y ya me pedía colaboración alguna empresa. Estos campos, al final, tienen muchas similitudes.

-Antes realizaba retos deportivos, ¿cuál fue el que más satisfacción le produjo?

-Todos, porque cada reto está adaptado a las condiciones que tenía en cada momento. La gente recuerda cuando crucé la ría nadando desde Sálvora hasta Barraña; pero yo recuerdo con el mismo cariño mi primer reto, cuando recorrí cuatro kilómetros. Es cuestión de adaptarse.

-¿Tiene pensado realizar algún nuevo reto?

-Me gustaría poder hacer el reto compartido de recorrer el litoral gallego a nado. Iría desde Ribadeo hasta A Guarda.

GERARDO OLLERO - PAELLEIRO MAIOR DE LOUREDA

«A maior alegría é ver que a xente non deixa nin un gran de arroz»
LA VOZ - 29 de mayo de 2014

Gerardo Ollero, xunto cos seus pinches, Xocas e Parada, serán os encargados de cociñar a paella xigante de Multivoz por segundo ano. Do anterior, recorda Ollero, o mellor foi ver a fame coa rematan os participantes as rutas. 

-¿Como comezou a facer paellas xigantes? 
-A idea disto saíu no ano 1994, cando viñeron a Boiromostra os grandes cociñeiros. Daquela fíxose unha paella para 5.000 persoas. E dende entón fun collendo experiencia. 
-¿Que se sinte cando se cociña para tanta xente? 
-A maior alegría é ver que a xente non deixa nin un gran de arroz nos pratos. Ademais, aquí a xente, de mollar co pan, deixa todo moi limpo. Iso é o mellor de todo. 


«O segredo é poñerlle empeño e cariño»
LA VOZ - 13 de mayo de 2013 

O responsable de darlle de comer aos participantes en Multivoz ten ás súas costas unha ampla traxectoria na elaboración de paellas para centos de persoas. En Cabo de Cruz saben ben da boa man co arroz de Gerardo Ollero.
-¿Como empezou a preparar paellas para alimentar a un exército?
-A idea disto saíu no ano 94, cando viñeron a Boiromostra os grandes cociñeiros. Daquela fíxose unha paella para 5.000 persoas e a min tocoume estar alí ao pé do canón, e a partir de aí mercamos unha paelleira para cen racións e pouco a pouco a cousa foi medrando.
-¿Cal é o segredo dun bo arroz?
-Poñerlle cariño e empeño, dicir que ten que saír ben e estar pendente de que todo estea no seu punto, de que nada se pase.
-Haberá que ter tamén algo de man para as paellas...
-Nas primeiras que fixemos nas festas do mexillón de Cabo de Cruz estabamos todos preocupados por como sairía, probándoa cada cinco minutos... Pero despois xa foi unha alegría e foi aumentando porque sempre quedabamos sen nada.
-¿Cantas persoas fan falta para darlle de comer a tanta xente?
-¡Moitísimas! Iso si, os que non poden faltar son Francisco Parada e Xocas.