ENTREVISTAS REALIZADAS POR DIFERENTES MEDIOS SOCIOCULTURAIS E PERIODÍSTICOS A VECIÑOS DE CABO DE CRUZ

O COMETIDO DESTE BLOG É O DE RECOPILAR ENTREVISTAS A XENTE CERCANA A CABO DE CRUZ. A MAIORÍA SON FEITAS POLA VOZ DE BARBANZA, E UNHAS CUANTAS DO DIARIO DIXITAL "CERTO.ES", ASÍ QUE SIMPLEMENTE SON LIGAZÓNS A ALGÚNHAS DESAS REPORTAXES. OUTRAS DAS QUE CARECEN DE LINK EN INTERNET, SERÁN POSTAS DIRECTAMENTE COMO NOVAS ENTRADAS.

SI ATOPAS ALGUNHA OUTRA QUE NON ESTÉ NESTE LISTADO, NON DUBIDES EN NOTIFICALO, DANOS UN TOQUE PARA ENGADILA.

sábado, agosto 09, 2014

RAQUEL SOUTO - MARISCADORA E NOVA PATRONA MAIOR DA COFRADÍA DE CABO DE CRUZ

Raquel Souto: «Aquí necesitamos paz, ata agora saltábase por todo e era terrible»
«O anterior patrón nin sequera me deu persoalmente as chaves», lamenta
MARÍA HERMIDA
Ribeira / La Voz  09 de agosto de 2014

Raquel Souto, mariscadora a flote, é a primeira patroa maior da confraría de Cabo de Cruz, unha das máis polémicas de Galicia. MARCOS CREO

Hai mans que falan por si soas. As de Raquel Souto, que acaba de tomar posesión como nova patroa maior de Cabo de Cruz (Boiro), son desas. Ten unhas mans duras, curtidas no mar, nas que incluso hai un pequeno vulto que, recoñece ela mesma, xa debería ter mirado. Véndoas, non fai falta que ela dea demasiadas explicacións dos anos que leva agarrando o raño para buscar ameixa nas praias da ría de Arousa. Foi durante bastante tempo a única mariscadora a flote da confraría. E agora converteuse na primeira muller que dirixe o pósito. Se se tratara dunha confraría ao uso, probablemente, repararíamos so nesa cuestión. Pero Cabo de Cruz non é un sitio calquera. Souto, que ten trinta anos e nunca antes estivera na directiva dunha entidade mariñeira, colleu as rendas dun dos pósitos máis convulsos de Galicia, así que a conversa empeza por aí.
-Formaba parte, aínda que non en primeira liña, do sector crítico. As urnas apoiárona e acaba de converterse en patroa maior de Cabo. ¿Como lle vai?
-Pois aínda estou aterrando. O bo é que me atopei con que todo o mundo quere axudarme, colaborar comigo, tanto os mariscadores como o persoal da entidade. Aquí, de momento, somos unha piña, e oxalá que dure. Porque só se estamos unidos, como estivemos no sector crítico, sairemos adiante na confraría. Polo de agora estou moi ilusionada.
-¿Como foi a súa chegada? O anterior e veterano patrón maior, Carmelo Vidal, ¿púxoa ao día de como están as cousas?
-Non, en ningún caso. Nin el nin a súa man dereita, a antiga presidenta das mariscadoras, que eran os que levaban todo aquí, xa que ao resto dos directivos non lles deixaban opinar nin facer, se dirixiron a min en ningún momento. De feito, o anterior patrón nin sequera me entregou persoalmente as chaves.
-É dicir, que está nun despacho que outra persoa ocupou durante anos e anos, rodeada de papeis que descoñece de que son...
-Pois si. Nos días que levo aquí empecei a mirar que é o que hai. Vexo por exemplo caixas de teléfonos pero non os aparatos... E cousas así. Por non falar do monte de papeis que hai e que non sei que son, porque teño que mirar un por un. Teño que empezar de cero con todo, desde adiviñar de que portas son as moreas de chaves que hai a outras cousas máis complicadas.
-¿Neste escaso tempo de mandato -tomou posesión o 26 de xullo- deulle tempo a ver cales son os problemas máis graves?
-Algúns xa os sabíamos de antes, pero agora son máis consciente deles. O furtivismo é un dos maiores problemas ao que temos que enfrontarnos, xa que somos o sitio de Galicia onde hai máis mariscadores ilegais. Pero tamén hai outras cousas. O persoal acumula meses sen cobrar, e iso tamén é moi grave e preocupante. Estamos facendo unha auditoría para intentar ver como están as contas, pero a cousa non parece pintar moi ben.
-Cando vostedes estaban no sector crítico había quen dicía que se algún día alcanzaban o poder mandarían á rúa a persoas como a secretaria ou a bióloga... ¿Pasóuselles pola cabeza?
-Para nada. Esas dúas traballadoras, que son as que hai ademais do vixiante, son imprescindibles. Elas son agora mesmo as que máis saben de como funciona a confraría. Foron elas as que me deron as chaves. De feito, e isto aínda que é unha anécdota foi real, as primeiras chaves que tiven foron as da señora da limpeza, porque o anterior patrón maior non as viñera traer o día que tomei posesión. Así que con iso dígocho todo. Estamos apoiándonos na secretaria e na bióloga porque basta con vir un día aquí para ver o que traballan e porque aínda por riba se lles deben cartos.
-Falaron dun furado económico de 100.000 euros, ¿esa é a cifra económica definitiva?
-Non, aínda nos están auditando as contas. E non sabemos como están ao 100 %. Falamos desa cantidade, pero igual é máis ou menos, ata agora non sabemos.
-Contábame estes días un colega de profesión seu que no marisqueo lle bota vostede bastante máis valor que os homes, que non a para ninguén rastreando a ría. Faralle falta toda a valentía co panorama que ten diante...
-Fará. Aínda que me sinto moi apoiada por toda a directiva e aquí as decisións tomaranse en consenso. Acabouse o ordeno e mando. Aquí necesitamos paz, antes saltábase por todo e era terrible. Así que eu vou tirar de ilusión e apoiarme moito nos directivos e en todos os mariscadores. Estoume sentindo moi apoiada. Pedín voluntarios para ir coller o argazo e foi todo o mundo, é unha pasada.

luns, agosto 04, 2014

GUSTAVO VÁZQUEZ - ENTRENADOR DO CLUB DE REMO CABO DA CRUZ

«Nunca sentimos tanto el afecto de nuestros vecinos coma ahora»
La máxima competición nacional de remo llega el domingo a Boiro y el técnico de los crucenses analiza el momento del club y la temporada

MANUEL DIESTE/J.R.
RIBEIRA / LA VOZ  04 de agosto de 2014

La tripulación de Gustavo Vázquez Torrado (Boiro, 1984) acaba de ganar el campeonato gallego de traineras. Su papel en la Liga ACT, la máxima categoría nacional de remo, está siendo más que bueno, aunque este barbanzano reconoce que aún queda la segunda parte del campeonato, que será muy dura. Por eso, Torrado tiene las ideas claras y sabe que el éxito solo se consigue con el trabajo diario. Quizás por eso, se entiende que casi toda la plantilla actual de Cabo da Cruz, y las que la precedieron, ha salido de su cantera.
-Cabo ha llegado al ecuador de la liga, ¿cómo valora el camino realizado en este regreso a la ACT?
-A día de hoy el balance es positivo, estamos sextos en la liga y ganamos el campeonato gallego por delante de tres grandes equipos. Estamos en un nivel por encima del que esperábamos y ahora lo que tenemos que hacer es intentar mantenerlo y pelear por mejorar esta posición.
-¿Se hace larga la temporada o se lleva bien?
-Competir en la ACT es muy exigente y eso ya lo sabíamos de antemano. La temporada está siendo bonita y la ilusión puede con todo. Ahora tuvimos un fin de semana de descanso que nos vino muy bien para oxigenarnos un poco y seguir preparándonos para lo que resta de liga.
-¿No se fue al campeonato de España para preparar la Bandeira Concello de Boiro?
-No precisamente. El motivo, además del coste que supone para el club, es deportivo. Son muchos viajes y es mucho a lo que renuncian los deportistas para poder competir cada fin de semana fuera de Galicia: familia, trabajo? Lo hablamos entre todos. Es cuestión de anteponer objetivos y ahora mismo estamos en una liga muy exigente, y aún queda el final, que será más duro y hay que llegar en el mejor estado de forma posible.
-¿Está siendo un buen año para la cantera?
-La cantera siempre estuvo presente. La última vez que Cabo estuvo en la ACT la base del equipo también era de la cantera y los resultados fueron muy buenos. En estos últimos años se trabajó de la misma forma, sin perder la cabeza, con paciencia y formando a los chavales. Fruto del trabajo del día a día de estos chicos el resultado llegó antes de lo esperado.
-Los mejores resultados de esta temporada se están dando los sábados, ¿por qué?
-Solo puedo decir que es coincidencia. Tuvimos dos malos resultados y por cuestiones del azar ocurrieron en domingo, paro nada más. Hubo domingos que se hicieron muy buenas regatas, como en Orio.
-¿Con qué se queda, ganar la ACT o la Bandera de la Concha?
-No cabe duda de que el sueño de cualquier remero o entrenador sería ganar la Bandera de la Concha, aunque parece que año a año la liga empieza a cobrar más importancia dentro de los clubes. Pero realmente un sueño cumplido sería ver a un Cabo peleando por ganarles a los grandes tanto en la liga ACT como en la Concha, ver una trainera femenina con las mismas metas y ver un Cabo B consolidado. Otro sueño es entrenar en unas instalaciones acorde con el trabajo que se realiza en el club.
-Este domingo se rema en aguas del puerto de Cabo de Cruz la Bandeira Concello de Boiro, ¿serán profetas en su tierra?
-Esta regata siempre se afronta de una manera especial, nos gustaría hacer un buen papel en casa y esperamos que así sea. Además queremos devolverle a la afición el apoyo que estamos recibiendo desde fuera, ya que nunca sentimos tanto el afecto de nuestros vecinos como ahora. Nunca antes tuvimos a gente esperándonos al llegar de un viaje, y mucho menos cuando partimos para cualquier lugar. Este año ya sucedió varias veces y eso los remeros lo agradecen mucho. Sentimos valorado nuestro esfuerzo y eso es de agradecer.